Ako svako jutro odlažete alarm kako bi mrvicu duže ostali u krevetu nemojte osjećati grižu savjesti. Moglo bi biti da uopšte niste krivi vi, nego način na koji radite.
Sve više istraživanja ide u prilog tome da većini ljudi ne odgovara ritam koji nameće posao jer nije sinhronizovan s našim prirodnim tjelesnim satom. Stručnjaci sve više upozoravaju o tome.
San je strateški resurs svakog čovjeka, a kompanije to zanemaruju, sudeći prema uputstvima Christophera Barnesa, profesora menadžmenta na Univerzitetu Washington, Foster School of Business.
Ipak, nije sve samo u količini sna. Hoćete li biti produktivni u 8 ujutro zavisi od vašeg cirkadijalnog ritma, odnosno dnevnog ritma uslovljenog smjenjivanjem dana i noći.
Svaki organizam od primitivne bakterije do čovjeka ima biološki određen, unutrašnji sat, kaže Till Ronneberg, profesor hronobiologije sa Instituta medicinske psihologije sa Univerziteta Ludwig-Maximilian u Minhenu. A taj sat se uveliko razlikuje od osobe do osobe.
– Slično je i sa stopalima. Neki imaju ogromna stopala, a neki izrazito mala, ali je većina u prosjeku, kaže Ronneberg.
Kaže i da je problem taj što ljudi uopšte ne razmišljaju o cirkadijalnom ritmu, odnosno važnosti prirodnog svjetla i njegovog uticaja na organizam. Mnoge kompanije radni dan počinju u 8 ili 9 sati, što ne prati u potpunosti potrebe većine ljudi.
Neusklađenost između unutrašnjeg sata i rasporeda obaveza koje imaju započinje već u adolescenciji, tvrdi Paul Kelley sa Oxfordovog instituta za san i cirkadijalni sistem u Velikoj Britaniji.
Kako ljudi stare tako se njihov tjelesni sat pomiče natrag i češće ustaju ranije, ali Kelley kaže da većina radne populacije i dalje ustaje prerano. Vjeruje da bi bilo idealno kad bi radni dan počinjao u 10 sati ujutro.
Izvor: Studomat