Jasna i određena izreka

• Kada su u izreci presude opisane radnje optuženog koje potpuno određuju vrijeme, mjesto i svojstvo u kome je optuženi postupao, koje propise je kršio kao i iznos pribavljene imovinske koristi, a s druge strane ove radnje jasno distanciraju navedeno postupanje od bilo kog drugog sličnog krivičnog djela, ovakva izreka je jasna i određena.

Obrazloženje:

“Pažljivom analizom pobijane presude nisu nađeni propusti koji bi se sastojali u nerazumljivosti izreke pobijane presude, njenoj suprotnosti datim razlozima i odsustvu razloga o odlučnim čuinjenicama, iz kojih žalba izvodi postojanje bitne povrde odredaba krivičnog postupka iz člana 303 stav 1 tačka j) ZKP.

Naprotiv, u izreci presude je tačno navedeno razdoblje u kome je optuženi kao načelnik Opštine Š., potpisivao finansijsku dokumentaciju kojom je odobravao isplatu potpuno označenih iznosa određenim pravnim licima, kao i povrat novčanih sredstava fondova u budžet opštine. S druge strane, sastavni dio izreke je opis da su to sredstva Fondova, koja nisu mogla biti korišćena za te namjene, uz navođenje suprotnosti ovakvog postupanja odredbama člana 24 Statuta opštine Š. Ovako opisane radnje optuženog sadrže sva bitna obilježja krivičnog djela zloupotrebe položaja ili ovlašćenja iz člana 347 stav 4 u vezi stava 3 KZ RS. One potpuno određuju vrijeme, mjesto i svojstvo u kome je optuženi postupao, koje propise je kršio kao i iznos pribavljene imovinske koristi, a s druge strane ove radnje jasno distanciraju navedeno postupanje od bilo kog drugog sličnog krivičnog djela. Ovakva izreka je jasna i određena i njen sadržaj je u svemu saglasan odredbi člana 291 stav 1 tačka a) ZKP.

Ovakvo činjenično stanje iz izreke prati potpuno, sadržajno i po svakom dijelu određeno obrazloženje. Tako je sud sasvim jasno izložio razloge koji se tiču svojstva fondova, načina trošenja tih sredstava i nemogućnosta da se ta sredstva upotrebljavaju za namjene koje ih je koristio optuženi. Pri tome se sasvim osnovano pozvao na odredbe Zakona o budžetu RS i Statuta Opštine Š., čime je objasnio koje je odredbe povrijedio optuženi, ali i dao dovoljno razloga u čemu se ogleda namjera pribavljanja drugom imovinske koristi. Sve te razloge kao jasne, određene i potpune u svemu prihvata i ovaj sud. Radi toga ovaj sud ne nalazi propuste na koje žalba ukazuje, tako da je ona neosnovana u pogledu postojanja bitne povrede odredaba krivičnog postupka iz člana 303 stav 1 tačka j) ZKP.

Dio ovih razloga se odnosi i na prigovore o pogrešno i nepotpuno utvrđenom činjeničnom stanju i povredi krivičnog zakona, jer se oni kroz žalbu znatno prepliću. Ovo posebno u vezi povrede blanketne norme, koja je sadržana u citiranom Zakonu i Statutu, a što je pravno pitanje ali se izvodi iz utvrđenih činjenica, da je ta povreda počinjena. Same činjenice o visini isplata, poziciji sa koje su vršene i na koji način, utvrđene su na osnovu pouzdanih dokaza koje žalba nije mogla uspješno ni osporiti. Iz sadržaja citiranih propisa nedvosmisleno proizilazi da su to posebna sredstva, koja se ne mogu preraspoređivati na druge budžetske stavke, neutrošena vraćati u budžet za druge namjene, ili pak isplaćivati mimo utvrđene namjene. Takvu promjenu njihove namjene nisu ovlašćeni da izvrše ni Skupština opštine ni njen načelnik. Time je dat odgovor na protavpravnost, umišljaj i namjeru, a i visina je sasvim pouzdano utvrđena. Ona i nije posebno osporavana, osim kroz navođenje da je sud u pravnom opisu pogrešno prihvatio da se radi o iznosu koji prelazi 50.000,00 KM, a što utiče na pravnu ocjenu djela. Ovaj žalbeni prigovor je osnovan, ali se radi o očiglednoj omašci u pisanju koja presudu ne čini nerazumljivom, činjenice pogrešno utvrđenim niti se odražava na njenu zakonitost. Imovinska korist je utvrđena izrekom presude, a vidljivo je da je ona znatno ispod iznosa navedenog u pravnom opisu, kao pgto to žalba primjećuje, a pravna kvalifikacija i izabrana sankcija su u skladu sa visinom koristi iz izreke.

Prigovor žalbe da ne postoji iznos koji prelazi 10.000,00 KM je proizvoljan, jer se radi o jedinstvenom umišljaju optuženog tako da taj iznos u ukupnom iznosu prelazi navedenu svotu, ali i pojedinačne stavke koje su vraćene u budžet su iznad njega. Dakle pravni opis odgovara visini imovinske koristi koja prelazi 10.000,00 KM, a pravna ocjena prema tom iznosu prihvaćenom navođenju članova krivičnog zakona. Zato iz svih ovih razloga i nisu osnovani žalbeni navodi da je činjenično stanje pogrešno i nepotpuno utvrđeno i povrijeđen krivični zakon.

Ispitujući odluku o kazni ovaj sud nalazi da su sve odlučne činjenice, od kojih zavisi njen izbor i visina, potpuno i pravilno utvrđene. One su u potpunosti ostvarile odgovarjući uticaj propisan zakonom, pa je po ocjeni ovog suda izrečena odgovarajuća kazna.

Vezano za odluku o troškovima krivičnog postupka, nema osnova navodima žalbe da su oni neodređeni i bez vezanosti za oslobađajuđi dio presude i ličnost optuženog. Oni su potpuno određeni u prvostepenoj presudi, a sud se pri njihovom odmjeravanju pozvao na to i naveo njihov iznos, tako da ni ovaj žalbeni osnov nije opravdan.

Iz navedenih razloga valjalo je, na osnovu člana 319 Zakona o krivičnom postupku, žalbu branioca optuženog odbši i drgostepenu presudu potvrditi.”

(Presuda Vrhovnog suda Republike Srpske, 118-0-Kžž-09-000 003 od 10.3.2009. godine)