PRAVILNIK O OSPOSOBLjAVANjU PRUŽANjA PRVE POMOĆI BOSNE I HERCEGOVINE (“Sl. glasnik BiH”, br. 13/2007)

Član 1

(Predmet)

I – OPŠTE ODREDBE

Ovim Pravilnikom propisuju se uslovi i način osposobljavanja kandidata za vozače vozila na motorni pogon / u daljnjem tekstu: kandidati / iz nastavnog predmeta pružanja prve pomoći, uslovi koje trebaju ispunjavati organizacije koje izvode obuku za osposobljavanje pružanja prve pomoći, način osposobljavanja i program i način polaganja ispita, uslovi koje trebaju ispunjavati kadrovi koji obavljaju osposobljavanje i provjeru osposobljenosti za pružanje prve pomoći, potrebna dokumentacija i vrsta i način vođenja potrebnih evidencija, naknade, način kontrole kvaliteta osposobljavanja i provjere osposobljenosti za pružanje prve pomoći.

II – OSPOSOBLjAVANjE ZA PRUŽANjE PRVE POMOĆI

Član 2

(Nadležnost)

(1) Osposobljavanje pružanja prve pomoći organizuje Društvo Crvenog krsta/križa Bosne i Hercegovine (u daljnjem tekstu: Crveni krst/križ BiH), a provode organizacije entiteta, kantona i Brčko Distrikt Bosne i Hercegovine (u daljnjem tekstu: Brčko Distrikt), ovlaštene od organa nadležnog za zdravstvo.

(2) Uz zahtjev za odobravanje obavljanja poslova osposobljavanja pružanja prve pomoći se dostavlja:

a) Rješenje o upisu u registar nadležnog organa,

b) Dokaz o ispunjavanju uslova iz čl. 5. i 6. ovog Pravilnika,

c) Nastavni plan i program, po nastavnim jedinicama.

Član 3

(Obuka)

(1) Osposobljavanje pružanja prve pomoći obavlja se kroz obuku pružanja prve pomoći (u daljnjem tekstu:obuka), po prijavi kandidata, u skladu sa nastavnim planom i programom koji je prilog broj 1. i čini sastavni dio ovog Pravilnika.

(2) Obuku obavlja doktor medicine (u daljnjem tekstu: predavač).

(3) Obuka je obavezna i izvodi se istovremeno u grupi od najmanje tri, a najviše trideset kandidata.

(4) Obuka se sastoji iz:

a) teoretskog dijela, koji traje šest školskih sati i

b) praktičnog dijela, koji traje tri školska sata.

Član 4

(Naknada)

(1) Iznos naknade za osposobljavanje i polaganje ispita iz prve pomoći je jedinstven na cijelom području Bosne i Hercegovine.

(2) Visinu naknade, namjenu sredstava i njenu raspodjelu utvrđuje Predsjedništvo Društva Crvenog krsta/križa BiH.

Član 5

(Uslovi u kojima se obavlja obuka)

(1) Obuka se izvodi u prostorijama koje imaju:

a) radnu površinu, po osobi, najmanje 1,5 m²,

b) radnu površinu najmanje 8 m² za nastavnike,

c) prostorije površine najmanje 20 m²,

d) grijanje sobne temperature,

e) prirodnu ili vještačku ventilaciju i sanitarni čvor,

f) osvjetljenje od najmanje 150 luksa,

g) odgovarajući namještaj i opremu, i to:

1) školsku ploču ili odgovarajuću ploča za pisanje,

2) ormare za nastavni pribor, opremu i dokumentaciju,

3) radne stolove i stolice s naslonom ili stolice s podlogom za pisanje.

Član 6

(Nastavna sredstva)

(1) Prilikom obuke koriste se sljedeća sredstva i pomagala:

a) sanitetski materijal i priručna sredstva za imobilizaciju,

b) komplet prve pomoći za vozilo, sa propisanim sadržajem,

c) lutku/e za reanimaciju i sredstva za čišćenje i dezinfekciju lutke,

d) šeme, odnosno slike ili crteže povreda i uputstva za pružanje prve pomoći,

e) priručnici, brošure sa test pitanjima, knjige i dr.

(2) Pored navedenog u stavu 1. ovog člana, mogu se koristiti i tehnička pomagala: TV, video, DVD, video projektor, grafoskop, simulatori reanimacije, kompleti i dr.

(3) U kabinetu se ne može koristiti profesionalna medicinska oprema, kramerova šina, profesionalna nosila i sl.

Član 7

(Mjesto obuke)

(1) Crveni krst/križ BiH, kod kojeg je kandidat započeo obuku, dužan je istu okončati u roku od dvadeset dana od dana započinjanja.

(2) Kandidat koji prekine obuku ima pravo da je nastavi u istoj organizaciji, ako od dana početka do dana nastavka obuke nije prošlo više od godinu dana.

(3) Kandidat koji, zbog zaposlenja, studiranja ili drugih opravdanih razloga, boravi van svog prebivališta duže od šest mjeseci, može obaviti obuku u Crvenom krstu/križu BiH opštine u kojoj trenutno boravi.

Član 8

(Praćenje obuke)

(1) O toku obuke predavač vodi Dnevnik, na obrascu koji je prilog broj 2. i čini sastavni dio ovog Pravilnika.

(2) O završenoj obuci Crveni krst/križ BiH kandidatu izdaje potvrdu na obrascu koji je prilog broj 3. i čini sastavni dio ovog Pravilnika.

III – ISPIT IZ PRVE POMOĆI

Član 9

(Prijava ispita)

(1) Prijava za polaganje ispita iz pružanja prve pomoći podnosi se u roku od trideset dana od dana završetka obuke, na obrascu koji je prilog broj 4. i čini sastavni dio ovog Pravilnika.

(2) Dan i vrijeme održavanja ispita iz pružanja prve pomoći utvrđuje nadležni Crveni krst/križ BiH.

(3) Ispit iz pružanja prve pomoći polaže se na području opštine u kojoj kandidat ima prebivalište ili boravište i koja ima komisiju za polaganje prve pomoći.

Član 10

(Sadržaj ispita)

(1) Ispit iz prve pomoći se sastoji iz teoretskog i praktičnog dijela.

(2) Teoretski dio sastoji se od ukupno dvadeset pitanja, sa opcijskim odgovorima i traje četrdeset i pet minuta.

(3) Praktičnom dijelu ispita može pristupiti kandidat koji je tačno odgovorio na najmanje dvije trećine pitanja iz teoretskog dijela.

Član 11

(Provođenje ispita)

(1) Ispit iz pružanja prve pomoći obavlja doktor medicine.

(2) Ispitu mogu pristupiti kandidati koji su:

a) obavili obuku iz člana 3. ovog Pravilnika,

b) dostavili dokaz o uplati naknade za osposobljavanje iz prve pomoći.

(3) Ispit iz pružanja prve pomoći licima povrijeđenim u saobraćajnoj nezgodi ne polaže kandidat koji ima vozačku dozvolu bilo koje kategorije.

(4) Prije početka ispita identitet kandidata utvrđuje se, jednim od identifikacionih dokumenata sa slikom.

Član 12

(Ocjena ispita)

(1) Tokom ispita ispitivač vodi a zatim potpisuje Zapisnik koji je prilogu broj 4. i uz njega se prilaže popunjeni testni list i potvrda o obavljenom osposobljavanju.

(2) Ocjena ispita iz prve pomoći utvrđuju se tako što u posebnu rubriku Dnevnik teoretske nastave unosi “položio” ili “nije položio”.

(3) Crveni krst/križ BiH izdaje uvjerenje o položenom ispitu na obrascu koji je prilog broj 5. i čini sastavni dio ovog Pravilnika.

Član 13

(Ponovno polaganje i odustajanje od ispita)

(1) Kandidat koji ne položi ispit iz prve pomoći, dužan je ponoviti obuku iz člana 3.ovog Pravilnika, o vlastitom trošku.

(2) Kandidat koji odustane od polaganja ispita, dužan je o tome obavijestiti nadležni Crveni krst/križ BiH, najkasnije 24 sata prije utvrđenog početka ispita.

(3) U slučaju iz stava 2. ovog člana, na zahtjev kandidata, odrediće se naknadno polaganje ispita.

IV – VOĐENjE DOKUMENTACIJE

Član 14

(Dokumentacija)

(1) Dokumentaciju čine, prijava kandidata za obuku, dnevnik obuke, potvrda o završenoj obuci, zapisnik o vremenu i mjestu održavanja teoretskog i praktičnog dijela ispita i uvjerenje o položenom ispitu.

(2) Dokumentacija se čuva najmanje dvije godine.

Član 15

(Evidencija ispita i uvjerenja)

(1) O položenom ispitu i izdatom uvjerenju Crveni krst/ križ BiH vodi registar, koji je prilog broj 6 i čini sastavni dio ovog Pravilnika.

(2) Registar iz stava 1. ovog člana sadrži: redni broj, prezime i ime kandidata i ime jednog roditelja, adresu stanovanja kandidata, datum i mjesto rođenja, jedinstveni matični broj, kategoriju odnosno vrstu vozila za koju kandidat polaže ispit, datum polaganja i ocjenu ispita.

(3) Registar se zaključuje na kraju svake kalendarske godine i čuva se kao dokument trajne vrijednosti.

V – PRELAZNE I ZAVRŠNE ODREDBE

Član 16

Danom stupanja na snagu ovog Pravilnika prestaju da važe svi propisi koji su uređivali materiju koja je predmet ovog Pravilnika.

Član 17

(1) Ovaj Pravilnik stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u Službenom glasniku BiH”.

(2) Ovaj Pravilnik objavljuje se i u službenim glasilima entiteta i Brčko Distrikta Bosne i Hercegovine.

OKVIRNI ZAKON BOSNE I HERCEGOVINE (“Sl. glasnik BiH”, br. 18/2003 i 88/2007 – dr. zakon)

I – OPŠTE ODREDBE

Član 1

Ovim zakonom uređuju se principi predškolskog, osnovnog i srednjeg obrazovanja i vaspitanja, obrazovanja odraslih i osnivanja i funkcionisanja institucija za pružanje usluga u obrazovanju u Bosni i Hercegovini, kao i dopunska nastava za djecu državljana BiH u inostranstvu.

Zakonom se reguliše sljedeće:

I – Opšte odredbe

1. svrha obrazovanja

2. opšti ciljevi obrazovanja, priroda i osnovna polazišta obrazovanja i vaspitanja.

II – Principi u obrazovanju

1. pravo djeteta na obrazovanje

2. značaj dječijih prava

3. unapređenje poštivanja ljudskih prava

4. sloboda kretanja

III – Nivoi obrazovanja

IV – Prava i obaveze i roditelji

V – Javne i privatne škole

VI – Uloga i obaveze škole

VII – Autonomija škole

VIII – Standardi u obrazovanju

IX – Organi za uspostavljanje standarda u obrazovanju

X – Upravljanje obrazovnim sistemom u školama

1. organi upravljanja u školi/školski odbori

2. direktor škole

3. savjet roditelja

4. savjet učenika

5. stručni organi škole

XI – Praćenje i kontrola nad sprovođenjem ovog zakona

XII – Zaštita prava

XIII – Prelazne i završne odredbe.

Organi vlasti, nadležni za organizovanje obrazovnog sistema u Brčko Distriktu BiH, Republici Srpskoj, Federaciji BiH i kantonima, u skladu sa Ustavom (u daljem tekstu: nadležne obrazovne vlasti), ustanove koje se prema važećim zakonima u Bosni i Herecgovini registruju za pružanje usluga u oblasti predškolskog, osnovnog i srednjeg obrazovanja i obrazovanja odraslih (u daljem tekstu: škole), i druge stručne institucije u oblasti obrazovanja, obavezni su da primjenjuju i poštuju principe i norme utvrđene ovim zakonom i obezbijede obrazovanje pod jednakim uslovima za sve učenike.

Principi i standardi utvrđeni ovim zakonom i na osnovu ovog zakona ne mogu se smanjivati.

1. Svrha obrazovanja

Član 2

Svrha obrazovanja je da, kroz optimalni intelektualni, fizički, moralni i društveni razvoj pojedinca, u skladu sa njegovim mogućnostima i sposobnostima, doprinese stvaranju društva zasnovanog na vladavini zakona i poštovanju ljudskih prava, te doprinese njegovom ekonomskom razvoju koji će obezbijediti najbolji životni standard za sve građane.

2. Opšti ciljevi obrazovanja

Član 3

Opšti ciljevi obrazovanja proizilaze iz opšteprihvaćenih, univerzalnih vrijednosti demokratskog društva, te vlastitih vrijednosnih sistema zasnovanih na specifičnostima nacionalne, istorijske, kulturne i vjerske tradicije naroda i nacionalnih manjina koje žive u Bosni i Hercegovini.

Opšti ciljevi obrazovanja su:

a) omogućavanje pristupa znanju kao osnovi za razumijevanje sebe, drugoga i svijeta u kojem se živi;

b) obezbjeđivanje optimalnog razvoja za svako lice, uključujući i one sa posebnim potrebama, u skladu sa njihovim uzrastom, mogućnostima i mentalnim i fizičkim sposobnostima;

c) promocija poštivanja ljudskih prava i osnovnih sloboda, i priprema svakog lica za život u društvu koje poštuje principe demokratije i vladavine zakona;

d) razvijanje svijesti o pripadnosti državi Bosni i Hercegovini vlastitom kulturnom identitetu, jeziku i tradiciji, na način primjeren civilizacijskim tekovinama, upoznajući i uvažavajući druge i drugačije, poštujući različitosti i njegujući međusobno razumijevanje, toleranciju i solidarnost među svim ljudima, narodima i zajednicama u Bosni i Hercegovini i svijetu;

e) obezbjeđenje jednakih mogućnosti za obrazovanje i mogućnost izbora na svim nivoima obrazovanja, bez obzira na pol, rasu, nacionalnu pripadnost, socijalno i kulturno porijeklo i status, porodični status, vjeroispovijest, psihofizičke i druge lične osobine;

f) postizanje kvalitetnog obrazovanja za građane;

g) postizanje standarda znanja koji se mogu komparirati na međunarodnom,odnosno evropskom nivou, koji obezbjeđuju uključivanje i nastavak školovanja u evropskom obrazovnom sistemu;

h) podsticanje cjeloživotnog učenja;

i) promocija ekonomskog razvoja;

j) uključivanje u proces evropskih integracija.

II – PRINCIPI U OBRAZOVANjU

1. Pravo djeteta na obrazovanje

Član 4

Svako dijete ima jednako pravo pristupa i jednake mogućnosti učešća u odgovarajućem obrazovanju, bez diskriminacije na bilo kojoj osnovi.

Jednak pristup i jednake mogućnosti podrazumijevaju obezbjeđenje jednakih uslova i prilika za sve, za početak i nastavak daljeg obrazovanja.

Odgovarajuće obrazovanje podrazumijeva obrazovanje koje u skladu sa utvrđenim standardima obezbjeđuje djetetu da na najbolji način razvije svoje urođene i potencijalne umne, fizičke i moralne sposobnosti, na svim nivoima obrazovanja.

2. Značaj dječijih prava

Član 5

Prava djeteta koja se odnose na obrazovanje, ispravna briga za dobrobit njegovog fizičkog i mentalnog zdravlja i bezbjednosti, u školama i na svim mjestima gdje se obrazuje, imaju prvenstvo nad svim drugim pravima.

U slučaju sukoba prava, prednost se daje onom pravu, tumačenju ili djelovanju, koje će najviše koristiti interesu djeteta.

3. Unapređenje poštovanja ljudskih prava

Član 6

Škola ima odgovornost da, u vlastitoj i u sredini u kojoj djeluje, doprinese stvaranju takve kulture koja poštuje ljudska prava i osnovne slobode svih građana, kako je to garantovano Ustavom i ostalim međunarodnim dokumentima iz oblasti ljudskih prava, koje je potpisala Bosna i Hercegovina.

Član 7

Jezici konstitutivnih naroda Bosne i Hercegovine upotrebljavaće se u svim školama, u skladu sa Ustavom Bosne i Hercegovine.

Svi učenici će u školama izučavati pisma koja su u službenoj upotrebi u Bosni i Hercegovini.

Član 8

Jezik i kultura svake značajnije manjine koja živi u Bosni i Hercegovini poštovaće se i uklapati u školu u najvećoj mjeri u kojoj je to izvodivo, u skladu sa Okvirnom konvencijom o zaštiti prava nacionalnih manjina.

Član 9

Škola će unapređivati i štititi vjerske slobode, toleranciju i kulturu dijaloga.

Imajući na umu različitost ubjeđenja/vjerovanja u Bosni i Hercegovini, učenici će pohađati časove vjeronauke samo ako su dati u skladu sa njihovim ubjeđenjem ili ubjeđenjima njihovih roditelja.

Škola ne može preduzimati bilo kakve mjere i aktivnosti kojima bi se ograničavala sloboda izražavanja sopstvenih i upoznavanja drugih i drugačijih vjerskih uvjerenja.

Učenici koji ne žele pohađati vjeronauku neće ni na koji način biti dovedeni u nepovoljan položaj u odnosu na druge učenike

Član 10

U nastavnim i drugim aktivnostima u školi ne mogu se upotrebljavati ili izlagati didaktički i drugi materijali, ni davati izjave od strane nastavnika i drugog školskog osoblja, koji bi se opravdano mogli smatrati uvredljivim za jezik, kulturu i religiju učenika koji pripadaju bilo kojoj nacionalnoj, etničkoj grupi ili religiji.

U nadležnosti je entitetskih, kantonalnih i obrazovnih vlasti Brčko Distrikta Bosne i Hercegovine formiranje organa koji će vršiti nadgledanje u vezi sa povredama koje mogu nastati u školama, kršenjem principa navedenog u prethodnom stavu.

Organi i tijela iz stava 2. ovog člana donose obavezujuće odluke i preporuke. Sastav, način rada i druga pitanja od značaja za rad ovih tijela uređuju se aktom o njihovom formiranju.

4. Sloboda kretanja

Član 11

U procesu uspostavljanja i organizacije obaveznog obrazovnog sistema i procesa u Bosni i Hercegovini, nadležne obrazovne vlasti obavezne su da obezbijede uslove za nesmetano i slobodno kretanje roditelja, učenika i nastavnika, u smislu poštovanja njihovih prava na izbor prebivališta i zapošljavanje.

Član 12

Sve javne osnovne škole imaju upisno područje. Svi učenici u dobi obaveznog pohađanja nastave upisuju se u školu u upisnom području na kojem su nastanjeni.

Pohađanje određene škole obavezno je, osim ako učenik ne pohađa privatnu školu ili je izuzet od pohađanja škole kao što je to predviđeno ovim zakonom.

Na zahtjev roditelja djeteta, nadležno ministarstvo može, u iznimnim slučajevima, dijete izuzeti od obaveze pohađanja određene škole iz ovog člana, ako je to potrebno da bi se zaštitila prava djeteta ili ako nađe da je to u najboljem interesu djeteta.

Nadležna minstarstva mogu da izdaju smjernice za odlučivanje po zahtjevima u izuzetnim slučajevima, imajući u vidu da su smjernice u skladu sa principima i pravima utvđenim ovim zakonom.

Učenici po završetku osnovnog obrazovanja imaju pravo da konkurišu za prijem u bilo koju srednju školu u Bosni i Hercegovini. Upis u ove škole zasnivaće se na uslovima jednakopravnog natjecanja.

Škole su dužne da obezbijede svu moguću pomoć roditeljima i učenicima i, u skladu sa važećom regulativom, obezbijede neophodne uslove za ostvarivanje ovih prava, naročito kada se radi o izbjeglicama, raseljenim licima ili povratnicima.

Član 13

Svjedočanstva i diplome o završenom obrazovanju, stečene po važećem nastavnom planu i programu i izdate od verifikovanih obrazovnih ustanova, imaju jednak status na cijeloj teritoriji Bosne i Hercegovine.

Vrijeme obrazovanja u odgovarajućem obrazovnom programu, koje nije okončano dodjelom svjedočanstva ili diplome, priznaje se, bez uslovljavanja, za dalji nastavak i završetak obrazovanja u tom istom programu na cijeloj teritoriji Bosne i Hercegovine.

Učeniku koji prelazi iz jednog obrazovnog programa u drugi, u okviru iste struke, vrijeme obrazovanja u prethodnom obrazovnom programu priznaje se za dalji nastavak obrazovanja na cijeloj teritoriji Bosne i Hercegovine, u skladu sa nastavnim planom i programom i drugim uslovima utvrđenim važećim propisima.

Učenik se upisuje u naredni razred, a škola je dužna da mu omogući polaganje eventualne razlike predmeta najkasnije do 15. aprila tekuće godine.

Član 14

Javne isprave o obrazovnim i profesionalnim kvalifikacijama nastavnika imaju jednaku važnost u Bosni i Hercegovini.

Stečene kvalifikacije nastavnika priznaju se u skladu sa utvrđenim stučnim i profesionalnim standardima za izvođenje nastave na pojedinim nivoima obrazovanja.

III – NIVOI OBRAZOVANjA

Član 15

Predškolsko obrazovanje ustanovljava se kao dio ukupne brige društva za poboljšanje kvaliteta življenja i razvoja djece u ranom djetinjstvu.

Predškolsko obrazovanje čini sastavni dio obrazovnog sistema.

Predškolsko obrazovanje regulisaće se zakonima entiteta, kantona i Brčko Distrikta BiH u skladu sa principima i standardima definisanim ovim zakonom.

Član 16

Osnovno obrazovanje je obavezno za svu djecu.

Obavezno obrazovanje počinje u kalendarskoj godini u kojoj dijete do 1. aprila navršava šest godina života i traje bez prekida tokom perioda koji ne može da bude kraći od osam godina.

Nadležne obrazovne vlasti i škole u Bosni i Hercegovini obavezne su da, najkasnije do juna 2004. godine, stvore sve potrebne uslove za normalno otpočinjanje osnovne škole u trajanju od devet godina.

Nadležne obrazovne vlasti, na inicijativu ili uz saglasnost roditelja i uz konsultacije sa drugim stručnim i nadležnim institucijama, mogu da dozvole jednu godinu ranijeg ili odgođenog početka obaveznog obrazovanja, ukoliko je to u najboljem interesu djeteta.

Obavezno obrazovanje je besplatno. Besplatno osnovno obrazovanje obezbjeđuje se svoj djeci.

Dijete je, u smislu ovog zakona, svako lice do navršene osamnaeste godine života.

Član 17

Srednjoškolsko obrazovanje je svima dostupno, u skladu sa postignutim uspjehom u osnovnoj školi, ličnim interesom i sposobnostima.

Srednjoškolsko obrazovanje u javnim ustanovama je besplatno u skladu sa zakonom.

Član 18

Tokom perioda obaveznog obrazovanja, nadležni organi vlasti preduzimaju sve neophodne mjere kako bi učenicima obezbijedili uslove za slobodan pristup i učešće u obrazovanju, naročito u pogledu obezbjeđenja pristupa besplatnim udžbenicima, priručnicima i drugom didaktičkom materijalu.

Član 19

Djeca i mladi sa posebnim obrazovnim potrebama stiču obrazovanje u redovnim školama i prema programima prilagođenim njihovim individualnim potrebama. Individualni program, prilagođen njihovim mogućnostima i sposobnostima, izradiće se za svakog učenika uz obavezno određivanje defektološkog i logopedskog statusa.

Djeca i mladi sa ozbiljnim smetnjama i poteškoćama u razvoju mogu se djelimično ili u cjelini obrazovati u specijalnim vaspitno-obrazovnim ustanovama, u slučajevima kad je nemoguće pružiti odgovarajuće obrazovanje u redovnim školama.

Kategorije, postupak identifikacije, planiranje i način rada, profil, obuka i profesionalni razvoj stručnog kadra za rad sa djecom i mladima sa posebnim potrebama i druga pitanja bliže se uređuju propisima entiteta, kantona i Brčko Distrikta Bosne i Hercegovine, u skladu sa principima i standardima utvrđenim ovim zakonom.

Član 20

Obrazovanje odraslih organizuje se u određenim predmetima, te za njihov profesionalni i lični razvoj. Obrazovanje odraslih uključuje profesionalnu obuku, dokvalifikacije, prekvalifikacije i druge aktivnosti koje obezbjeđuju cjeloživotno učenje.

Obrazovanje odraslih detaljnije će biti regulisano zakonima entiteta, kantona i Brčko Distrikta Bosne i Hercegovine, u skladu sa principima i standardima definisanim ovim zakonom.

Član 21

Radi sticanja novih znanja, usavršavanja i profesionalnog razvoja, nastavni kadar, pedagozi, psiholozi, defektolozi i logopedi i direktori škola obuhvaćeni su obaveznim programima obuke, usavršavanja i provjere.

Takve programe ustanoviće obrazovne vlasti u entitetu, kantonima i Brčko Distriktu Bosne i Hercegovine, u skladu sa principima i standardima definisanim ovim zakonom.

IV – PRAVA I OBAVEZE RODITELjA

Član 22

Roditelji, staratelji i usvojioci (u daljem tekstu: roditelji) osnovni su vaspitači svoje djece.

Prava i obaveze, koji proističu iz te uloge, roditelji ostvaruju u skladu sa ovim zakonom i ostalim važećim propisima.

Član 23

Roditelji imaju pravo i obavezu da se staraju o obrazovanju svoje djece.

Pravo je roditelja da, u skladu sa njihovim uvjerenjima o tome šta je u najboljem interesu njihove djece, koliko je to dostupno, odaberu vrstu obrazovanja koju će njihova djeca sticati, pod uslovom da je takvim izborom ostvareno pravo djeteta na odgovarajuće obrazovanje.

Član 24

U ostvarivanju svojih prava, roditelji ne mogu ograničiti prava svoje djece da imaju pristup i uživaju korist od obrazovanja primjerenog njihovom uzrastu i sposobnostima.

Član 25

Svoje pravo na izbor obrazovanja djece roditelji ne mogu ostvarivati na način kojim se promovišu predrasude na rasnom, polnom, nacionalnom, jezičkom, vjerskom i svakom drugom osnovu, kao i na način protivan ovom zakonu.

Član 26

Roditelji imaju pravo da odaberu da svoju djecu obrazuju u javnoj ili privatnoj školi.

Privatne škole, u pogledu uslova i procedura, obezbjeđuju jednake mogućnosti za upis svim kandidatima.

Nadležne obrazovne vlasti obavezne su da obezbijede mehanizme kontrole rada i pedagoškog praćenja i procjene obrazovnih standarda koji se primjenjuju u privatnoj školi kako bi se obezbijedilo da dijete dobije odgovarajuće obrazovanje.

Član 27

Roditelji su obavezni svojoj djeci da obezbijede redovno pohađanje škole tokom perioda obaveznog školovanja. U slučaju nemara i neodgovornog odnosa prema ovoj obavezi, roditelji podliježu sankcijama u skladu sa zakonom.

Roditelji, takođe, imaju pravo i obavezu da, prema prilikama i svojim mogućnostima, podstiču dalje obrazovanje svoje djece.

Član 28

Pravo i obaveza roditelja je redovno informisanje, konsultovanje i praćenje obrazovnog napretka svoje djece, kao i pravo da prate i vrednuju rad direktora, nastavnika i drugog školskog osoblja, te kvalitet rada škole u cjelini.

Roditelji imaju pravo i obavezu da, u interesu svoje djece i putem svojih predstavnika u školskim organima i tijelima i putem svojih asocijacija, na svim nivoima odlučivanja, učestvuju u odlučivanju o pitanjima od značaja za rad škole i funkcionisanje obrazovnog sistema uopšte.

V – JAVNE I PRIVATNE ŠKOLE

Član 29

Javne i privatne škole obavljaju djelatnost redovnog obrazovanja u skladu sa propisanim planovima i programima obrazovnih vlasti.

Javne škole osnivaju nadležni organi vlasti, u skladu sa principima i standardima utvrđenim ovim zakonom i ostalim uslovima i kriterijumima utvrđenim propisima u oblasti obrazovanja.

Član 30

Privatnu školu mogu osnovati domaća i strana fizička i pravna lica, u skladu sa principima i standardima utvrđenim ovim zakonom i ostalim uslovima i kriterijumima utvrđenim u propisima u oblasti obrazovanja.

Član 31

Privatna škola može početi sa radom po dobijanju saglasnosti nadležnih obrazovnih vlasti za primjenu odgovarajućeg plana i programa, kada, u skladu sa važećim propisima, obezbijedi i druge standarde i uslove koji garantuju da će učenici dobiti odgovarajuće obrazovanje, njegu i bezbjednost, u skladu sa specifičnostima datih privatnih škola u koje spadaju i vjerske škole.

Samo međunarodne privatne škole mogu imati nastavne planove i programe koji u potpunosti ne pokrivaju zajedničko jezgro nastavnih planova i programa.

Član 32

Privatna škola se ne može osnovati u svrhu promovisanja rasnih, nacionalnih, vjerskih, polnih i drugih predrasuda, niti svoje funkcije smije vršiti na način protivan zakonu, odnosno na način kojim se navedene predrasude promovišu.

Član 33

S ciljem organizovanja dopunske nastave iz grupe tzv. “nacionalnih predmeta” za učenike osnovnih i srednjih škola – državljane BiH u inostranstvu, nadležna ministarstva BiH iniciraće potpisivanje posebnih sporazuma sa svim državama u kojima za BiH postoji takav interes.

Finansijska sredstva za troškove nastavnog osoblja, ukoliko iz domicilnih propisa ne proizilazi da padaju na teret zemalja prijema, planiraće se u budžetu institucija BiH.

Nastavni plan i program za predmete dopunske nastave, na osnovu zajedničkih jezgri iz člana 42. ovog zakona, utvrđuje posebna komisija koju imenuje Savjet ministara, u saradnji sa Agencijom za nastavne planove i programe.

VI – ULOGA I OBAVEZE ŠKOLE

Član 34

U školi se podučavaju učenici i redovno se prati i vrši procjena njihovog obrazovnog napretka, kako bi se obezbijedilo potrebno obrazovanje koje odgovara njihovim potrebama i mogućnostima.

Škola svoju ulogu i obaveze ostvaruje u okruženju koje razvija motivaciju za sticanje znanja, koje poštuje i podržava individualnost svakog učenika, kao i njegov kulturni i nacionalni identitet, jezik i vjeroispovijest, koje je bezbjedno i u kojem ne postoji bilo kakav oblik zastrašivanja, zlostavljanja, fizičkog kažnjavanja, vrijeđanja, ponižavanja ili degradiranja ili štete po zdravlje, uključujući i štetu izazvanu pušenjem ili upotrebom drugih opojnih i zakonom zabranjenih sredstava.

Član 35

Škola ne smije vršiti diskriminaciju u pristupu djece obrazovanju ili njihovom učešću u obrazovnom procesu, na osnovu rase, boje, pola, jezika, religije, političkog ili drugog mišljenja, nacionalnog ili socijalnog porijekla, na osnovu toga što su djeca sa posebnim potrebama ili na bilo kojem drugom osnovu.

U smislu stava 1. ovog člana, nadležni organi vlasti i institucije, zajedno sa školama, posebno su odgovorni za obezbjeđenje funkcionalnog smještaja i prateće infrastrukture za nesmetan pristup i učešće u obrazovnom procesu djeci sa posebnim potrebama, mladima i odraslima.

Član 36

Škola promoviše jednake šanse za sve svoje učenike, nastavnike i ostale zaposlene, uvažavajući i promovišući istovremeno i pravo na različitosti među njima. U tom cilju nadležne obrazovne vlasti i škola utvrđuju i sprovode vlastite programe koji podržavaju i njeguju različite kulture, jezike i vjeroispovijesti svojih učenika i zaposlenih.

Član 37

Škola promoviše i razvija stalno i dinamično partnerstvo škole, roditelja i sredine u kojoj žive, u svim pitanjima od značaja za ostvarivanje funkcije škole i interesa i potreba učenika.

Škola, roditelji, djeca i lokalna sredina naročito promovišu i sprovode programe zajedničkog i organizovanog djelovanja i saradnje u borbi protiv zlostavljanja i zloupotrebe djece i mladih, borbi protiv droge, alkoholizma i drugih toksikomanija, pušenja i maloljetničke delikvencije, te svih drugih pojava koje ugrožavaju zdravlje i život učenika.

Član 38

Pitanja funkcija i aktivnosti škole, njene organizacije, načina rada i kućnog reda u školi bliže se uređuju opštim aktima škole, u skladu sa važećim propisima, izrađenim uz konsultacije sa učenicima, roditeljima i nastavnicima.

Član 39

Rad škole je javan.

Nadzor nad radom škole ostvaruje se u skladu sa važećim propisima.

VII – AUTONOMIJA ŠKOLE

Član 40

U školama je zabranjeno djelovanje političkih partija i njihovih podmladaka.

Član 41

Škola uživa odgovarajući stepen autonomije, u skladu sa važećim propisima, a naročito u pogledu zapošljavanja nastavnog, stručnog i drugog kadra, te slobode rada nastavnika.

Škola poštuje slobodu nastavnika da izvode nastavu na način koji smatraju odgovarajućim, pri čemu škola mora da vodi računa o standardima i održivosti postojećih i primjeni novih oblika i metoda u nastavnom procesu.

Škola pruža nastavnicima optimalnu podršku pri ostvarivanju profesionalnih standarda u izvođenju nastave.

VIII – STANDARDI U OBRAZOVANjU

Član 42

U svim javnim i privatnim školama u Bosni i Hercegovini uspostaviće se i primjenjivati zajedničko jezgro nastavnih planova i programa.

Član 43

Zajedničko jezgro nastavnih planova i programa sastoji se od nastavnih planova i programa sa što je moguće širom zajedničkim osnovom za sve predmete osnovnog i opšteg srednjeg obrazovanja u Bosni i Hercegovini.

Zajedničko jezgro nastavnih planova i programa izrađuje posebno ad hoc privremeno tijelo. Članove ovog tijela imenuju ministri obrazovanja entiteta, kantona i Brčko Distrikta Bosne i Hercegovine, a jednog člana imenuje ministar civilnih poslova.

Na prijedlog privremenog tijela iz prethodnog stava, sporazum o zajedničkom jezgru nastavnih planova i programa usvajaju i potpisuju ministri obrazovanja entiteta, ministri obrazovanja svih kantona iz Federacije Bosne i Hercegovine, te predstavnik Brčko Distrikta Bosne i Hercegovine.

Zajednička jezgra nastavnih programa i planova će:

a) obezbijediti da se kroz vaspitno-obrazovni proces razvija pozitivan odnos i osjećaj pripadnosti državi Bosni i Hercegovini;

b) garantovati i obezbijediti kvalitetno obrazovanje za svu djecu i dostizanje zadovoljavajućeg standarda znanja, vještina i sposobnosti;

c) obezbijediti dosljednost kvaliteta standarda obrazovanja u svim školama i na svim nivoima obrazovanja;

d) obezbijediti zadovoljavajuću usklađenost nastavnih planova i programa, kao i njihovu prilagodljivost, u skladu sa specifičnim potrebama škole i lokalne zajednice;

e) obezbijediti primjenu nastavnih planova i programa koji odgovaraju razvojnim potrebama djece na koju se odnose, te njihovom uzrastu i posebnim interesima sa akcentom na promociju zdravog načina života kao najvećeg interesa učenika, roditelja, nastavnog osoblja i društva;

f) obezbijediti slobodu kretanja i jednak pristup obrazovanju;

g) garantovati ekonomičnost i efikasnost u finansiranju i radu škole.

Član 44

Velika većina pedagoških aktivnosti u školi sastojaće se od predmeta i nastavnih programa i planova predviđenih zajedničkim jezgrama nastavnih programa i planova.

U okviru zajedničkih jezgara nastavnih programa i planova, javne i privatne škole imaju slobodu kreiranja i realizacije nastavnih sadržaja po svom izboru, u skladu sa čl. 3., 7., 8., 10., 34., 36. i članom 41. ovog zakona.

Član 45

Nadležne obrazovne vlasti utvrđuju i ostale standarde i normative u obrazovanju, u pogledu:

a) prostora, opreme i nastavnih sredstava u školama,

b) vremena za školske i nastavne aktivnosti,

c) udžbenika i drugog didaktičkog materijala,

d) obrazovnog procesa,

e) obrazovnih i profesionalnih kompetencija nastavnika,

f) ocjenjivanja učenika,

g) normativa o obimu rada (nastavna norma i radna norma za sve zaposlene u školi), normativa o uslovima rada (broj učenika u razredu i vaspitnoj grupi u nastavnim i vannastavnim aktivnostima).

Standardima i normativima u obrazovanju obezbjeđuje se dosljedna i efikasna primjena zajedničkih jezgara nastavnih programa i planova u svim školama u Bosni i Hercegovini.

IX – TIJELA ZA USPOSTAVLjANjE STANDARDA U OBRAZOVANjU

Čl. 46-48*

(brisano)

Član 49

Sporazumom između vlada entiteta, kantona i Brčko Distrikta Bosne i Hercegovine regulisaće se pitanja organizacije, nadležnosti, načina rada, finansiranja, sjedišta i druga pitanja u vezi sa radom tijela formiranih u skladu sa članom 45. ovog zakona.

X – UPRAVLjANjE OBRAZOVNIM SISTEMOM U ŠKOLAMA

Član 50

Zakonima u oblasti obrazovanja i drugim propisima entiteta, kantona i Brčko Distrikta Bosne i Hercegovine detaljnije se uređuju pitanja formiranja, organizovanja i nadležnosti organa, tijela i procedura za upravljanje obrazovnim sistemom.

Zakonima iz stava 1. ovog člana uređuju se nadležnosti i odgovornosti za upravljanje obrazovnim sistemom, posebno u pogledu finansiranja obrazovanja; odnosa škole i obrazovnih vlasti; odnosa obrazovnih vlasti i škola prema društvenoj zajednici; partnerstva svih subjekata u obrazovanju; školskog menadžmenta i svih drugih pitanja od značaja za efikasno upravljanje obrazovnim sistemom.

1. Školski organi i tijela

Član 51

Svaka škola ima školski odbor.

Školski odbor odgovoran je za utvrđivanje i sprovođenje politike škole, generalno rukovođenje radom škole i efikasno korištenje kadrovskih i materijalnih resursa.

Članovi školskog odbora biraju se iz reda osoblja škole, osnivača škole, lokalne zajednice i roditelja, u skladu sa zakonom propisanom procedurom, a po principu ravnopravne zastupljenosti predstavnika navedenih struktura.

Sastav upravnog školskog odbora mora da odražava nacionalnu strukturu učenika i roditelja, školskog osoblja i lokalne zajednice, onako kako ona u datom trenutku izgleda, u principu prema popisu stanovništva u BiH iz 1991. godine.

Vršenje dužnosti člana školskog odbora je dobrovoljno i bez naknade.

2. Direktor škole

Član 52

Direktora javne škole imenuje školski odbor, po proceduri koja se bliže uređuje zakonima entiteta, kantona, Brčko Distrikta BiH i opštim aktima škole.

Direktor je odgovoran za svakodnevno rukovođenje školom i za vođenje pedagoških aktivnosti škole.

3. Savjet roditelja

Član 53

Roditelji učenika imaju pravo, a škola obavezu, da pomogne roditeljima da osnuju savjet roditelja, čije članove biraju roditelji učenika.

Način i procedura osnivanja i rada savjeta roditelja utvrđuje se opštim aktima škole.

Savjet roditelja:

a) promoviše interese škole u zajednici na čijem području se škola nalazi,

b) predstavlja stavove roditelja učenika školskom odboru,

c) podstiče angažman roditelja u radu škole,

d) informiše školski odbor o svojim stavovima kada ocijeni da je to potrebno, ili po zahtjevu školskog odbora, o svakom pitanju koje se odosi na rad i upravljanje školom;

e) učestvuje u izradi i realizaciji odgovarajućih projekata kojima se potiče i unapređuje obrazovni rad u školi;

f) kandiduje i bira predstavnike roditelja u školski odbor.

4. Savjet učenika

Član 54

Uzimajući u obzir dob učenika koji pohađaju školu, škola im pomaže da osnuju savjet učenika, čija je funkcija da:

a) promoviše interese škole u zajednici na čijoj lokaciji se škola nalazi,

b) predstavlja stavove učenika školskom odboru,

c) podstiče angažmam učenika u radu škole i

d) informiše školski odbor o svojim stavovima kad ocijeni da je to potrebno, ili po zahtjevu školskog odbora, o svakom pitanju koje se odnosi na rad i upravljanje školom.

Način i procedura osnivanja i rada savjeta učenika utvrđuje se opštim aktima škole.

5. Stručni organi škole

Član 55

Škola ima stručne organe: nastavnički savjet, odjeljenski savjet i stručni aktiv.

Ovlaštenja, sastav i način rada stručnih organa škole bliže se uređuju zakonima iz oblasti obrazovanja na nivou entiteta, kantona, Brčko Distrikta BiH i opštim aktima škole.

XI – PRAĆENjE I NADZOR NAD SPROVOĐENjEM OVOG ZAKONA

Član 56

Nadzor nad sprovođenjem ovog zakona vršiće Ministarstvo civilnih poslova Bosne i Hercegovine.

Nadležne obrazovne vlasti odgovorne su za sprovođenje kao i za praćenje i nadzor ovog zakona, svaka u okviru svoje nadležnosti.

XII – ZAŠTITA PRAVA

Član 57

Prijave za kršenje principa definisanih ovim zakonom mogu se podnijeti nadležnoj obrazovnoj instituciji ili inspekciji nadležnoj za područje obrazovanja, koja će putem rješenja utvrditi opravdanost takvog kršenja i naložiti njegovo otklanjanje.

Ako rješenje ne bude doneseno u roku od 30 dana od dana podnošenja prijave, ili ako stranka ne bude zadovoljna rješenjem, ona može podnijeti pritužbu nadležnom ministarstvu, koje je obavezno pritužbu riješiti u roku od 30 dana.

Nezadovoljna stranka može da pokrene postupak pred nadležnim sudom.

Član 58

Protiv lica koje se ponaša suprotno ovom zakonu disciplinski postupak može da pokrene škola, nadležna inspekcija ili resorno ministarstvo.

U slučaju sumnje da je izvršeno krivično djelo, škola, nadležna inspekcija ili resorno ministarstvo obavijestiće odgovarajući organ krivičnog gonjenja.

XIII – PRELAZNE I ZAVRŠNE ODREDBE

Član 59

Ministarstvo civilnih poslova preduzeće korake ka zaključivanju sporazuma iz člana 48., odmah nakon stupanja na snagu ovog zakona.

Postupak zaključivanja sporazuma sprovodi se najkasnije u roku od tri mjeseca od dana stupanja na snagu ovog zakona.

Svi zakoni u entitetima, kantonima i Brčko Distriktu BiH, kao i drugi odgovarajući propisi iz oblasti obrazovanja uskladiće se sa odredbama ovog zakona, najkasnije u roku od šest mjeseci po stupanju na snagu ovog zakona.

Kako bi se postigao odgovarajući kvalitet obrazovanja i standarda znanja, te njihove uporedivosti na domaćem i međunarodnom planu, nadležne obrazovne vlasti dužne su obezbijediti da se, najkasnije do početka školske 2003/2004. godine, nastava u svim školama u Bosni i Hercegovini realizuje na osnovu zajedničkih jezgri nastavnih programa i planova, kako je to utvrđeno ovim zakonom.

Do donošenja posebnog zakona, principi utvrđeni ovim zakonom primjenjivaće se i na škole srednjeg usmjerenog obrazovanja.

Član 60

Ako u rokovima, utvrđenim ovim zakonom, ne bude ispunjena bilo koja propisana obaveza, Savjet ministara Bosne i Hercegovine donijeće obavezujuće privremene mjere.

Privremene mjere primjenjivaće se do ispunjenja obaveza propisanih ovim zakonom.

Član 61

Ovaj zakon stupa na snagu danom objavljivanja u “Službenom glasniku BiH”.

Na osnovu člana 22 Statuta Brčko distrikta BiH (Službeni glasnik Brčko distrikta BiH, broj 17/08), Skupština Brčko distrikta BiH, na 15. redovnoj sjednici održanoj 28. oktobra 2009. godine, usvaja

ZAKON BRČKO DISTRIKTA BOSNE I HERCEGOVINE O IZBORU I PROMJENI ENTITETSKOG DRŽAVLJANSTVA

Član 1

(Predmet zakona)

(1)       Ovim zakonom propisuje se postupak za ostvarivanje prava na izbor entitetskog državljanstva i prava na promjenu entitetskog državljanstva stečenog u skladu sa zakonom za državljane Bosne i Hercegovine (u daljnjem tekstu: BiH) sa prebivalištem u Brčko distriktu Bosne i Hercegovine (u daljnjem tekstu: stanovnici Distrikta).

(2)       U smislu ovog zakona, stanovnicima Distrikta smatraju se lica definisana kao stanovnici Distrikta u skladu sa Statutom Distrikta.

(3)       Ovaj zakon mora biti u skladu sa Zakonom o državljanstvu Bosne i Hercegovine i zakonima o državljanstvu entiteta.

 

Član 2

(Nadležni organ Distrikta za pitanja državljanstva)

Nadležni organ Brčko distrikta Bosne i Hercegovine (u daljnjem tekstu: Distrikt) za pitanja državljanstva je Odjeljenje za javni registar Vlade Distrikta (u daljnjem tekstu: Odjeljenje za javni registar).

 

Član 3

(Izbor entitetskog državljanstva)

(1)      Stanovnik Distrikta koji nema izjavljeno entitetsko državljanstvo može izabrati svoje entitetsko državljanstvo.

(2)       Stanovnik Distrikta iz stava 1 ovog člana koji želi da ostvari pravo na izbor entitetskog državljanstva, podnosi putem Odjeljenja za javni registar pismeni zahtjev nadležnom organu entiteta čije državljanstvo bira.

(3)      Zahtjev iz stava 2 ovog člana sadrži izjavu o izboru državljanstva entiteta čije se državljanstvo bira, a uz zahtjev se prilažu uvjerenje o državljanstvu BiH ili ovjerena kopija putne isprave BiH, ovjerena kopija lične karte i potvrda o prebivalištu u Distriktu.

 

 

Član 4

(Promjena entitetskog državljanstva)

(1)       Stanovnik Distrikta koji je državljanin jednog od entiteta ostaje državljanin tog entiteta, osim u slučaju da promijeni svoje entitetsko državljanstvo.

(2)       Stanovnik Distrikta iz stava 1 ovog člana koji želi da promijeni svoje entitetsko državljanstvo, podnosi putem Odjeljenja za javni registar pismeni zahtjev nadležnom organu entiteta čije državljanstvo želi da stekne.

(3)       Zahtjev iz stava 2 ovog člana sadrži izjavu o promjeni entitetskog državljanstva sticanjem državljanstva entiteta čije državljanstvo želi da stekne, a uz zahtjev se prilažu uvjerenje o državljanstvu BiH ili ovjerena kopija putne isprave BiH, ovjerena kopija lične karte i potvrda o prebivalištu u Distriktu.

(4)       Pravo stanovnika Distrikta da promijeni svoje entitetsko državljanstvo može se ostvariti samo jednom po osnovu prebivališta u Distriktu.

 

Član 5

(Obaveze Odjeljenja za javni registar)

(1)      Odjeljenje za javni registar dužno je da osigura da zahtjev za izbor ili promjenu entitetskog državljanstva bude potpun te da zahtjev i prateću dokumentaciju u najkraćem roku, a najduže u roku od sedam dana od dana podnošenja potpunog zahtjeva, proslijedi nadležnom organu entiteta kojem je zahtjev upućen.

(2)       U slučaju zahtjeva za promjenu entitetskog državljanstva, Odjeljenje za javni registar dužno je da o zahtjevu i pratećoj dokumentaciji obavijesti nadležni organ entiteta čije državljanstvo prestaje sticanjem državljanstva drugog entiteta.

(3)       Nakon što Odjeljenje za javni registar primi rješenje nadležnog organa entiteta, utvrdit će da li je podnosilac zahtjeva primio rješenje, proslijedit će rješenje podnosiocu zahtjeva ukoliko je to potrebno i potvrdit će da je državljanstvo upisano u matične knjige.

(4)       U slučaju da Odjeljenje za javni registar ne primi rješenje u roku od sedam dana od dana kada je rješenje trebalo da bude dostavljeno u skladu sa zakonima entiteta, šef Odjeljenja donosi rješenje kojim potvrĐuje da je državljanstvo upisano u matične knjige bez posebnog rješenja.

(5)       U slučaju da Odjeljenje za javni registar utvrdi da državljanstvo nije upisano, o tome je dužno obavijestiti podnosioca zahtjeva.

 

Član 6 (Državljanstvo djece)

(1)      Dijete koje u skladu sa odgovarajućim zakonima BiH stekne državljanstvo BiH porijeklom ili usvajanjem, stiče entitetsko državljanstvo roditelja ili usvojitelja koji posjeduje državljanstvo BiH.

(2)       Ako roditelji ili usvojitelji imaju različito entitetsko državljanstvo, dijete stiče entitetsko državljanstvo prema dogovoru roditelja ili usvojitelja, s tim da je potreban pristanak djeteta ukoliko je dijete starije od 14 godina života.

(3)       Ako roditelji ili usvojitelji ne mogu da postignu dogovor, dijete stiče entitetsko državljanstvo roditelja ili usvojitelja koji je prvi upisao dijete ili je prvi podnio zahtjev za upis.

(4)       Dijete iz stava 2 i stava 3 ovog člana može promijeniti svoje entitetsko državljanstvo kada napuni 18 godina života, osim u slučaju da je u meĐuvremenu izgubilo državljanstvo BiH u skladu s odgovarajućim zakonima BiH.

 

Član 7

(Državljanstvo naturalizovanih lica)

Lice sa prebivalištem u Distriktu koje stekne državljanstvo BiH naturalizacijom bira svoje entitetsko državljanstvo.

 

Član 8

(Nadležnost Odjeljenja za javni registar)

1)         Odjeljenje za javni registar nadležno je za:

1. a) sprovođenje ovog zakona;
2. b) sprovođenje Zakona o državljanstvu Bosne i Hercegovine u okviru nadležnosti Distrikta;
3. c) vođenje evidencije o državljanima BiH koji su upisani u knjigu državljana BiH koja se vodi za Distrikt i podataka o njihovom entitetskom državljanstvu u skladu sa zakonima iz člana 1 stava 3 ovog zakona;
4. d) izdavanje uvjerenja o državljanstvu BiH uključujući i entitetsko državljanstvo u skladu sa zakonima iz člana 1 stava 3 ovog zakona;
5. e) donošenje podzakonskih propisa kojima se urđuje postupak za pitanja koja su u nadležnosti Distrikta, a tiču se državljanstva.

 

Član 9

(Stavljanje van snage)

Danom stupanja na snagu ovog zakona stavlja se van snage Zakon o izboru i promjeni entitetskog državljanstva lica s prebivalištem u Brčko distriktu Bosne i Hercegovine (Službeni glasnik Brčko distrikta Bosne i Hercegovine, brojevi: 3/04 i 40/04).

 

 

Član 10

(Prelazna odredba)

Do donošenja podzakonskih propisa u skladu sa ovim zakonom, primjenjuju se propisi doneseni u skladu sa Zakonom iz člana 9 ovog zakona, ukoliko nisu u suprotnosti sa ovim zakonom.

 

Član 11

(Stupanje na snagu)

Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u Službenom glasniku Brčko distrikta BiH pod uslovom da ne stupi na snagu prije nego što stupe na snagu Zakon o izmjenama i dopunama Zakona o državljanstvu Federacije Bosne i Hercegovine proglašen Odlukom Visokog predstavnika br. 12/09 i Zakon o izmjenama i dopunama Zakona o državljanstvu Republike Srpske proglašen Odlukom Visokog predstavnika br. 13/09.

 

 

Broj: 01-02-134/09

Brčko, 28. 10. 2009. godine

 

PREDSJEDNIK SKUPŠTINE BRČKO DISTRIKTA BiH

 

Mirsad Đapo, dipl. pravnik, s.r.

ZAKON O DRŽAVLjANSTVU REPUBLIKE SRPSKE (“Službeni glasnik Republike Srpske”, br. 59/2014)

 

I – OSNOVNE ODREDBE

Član 1

Ovim zakonom se uređuju način, uslovi i postupak za sticanje i prestanak državljanstva Republike Srpske.

Član 2

(1) Svi državljani Republike Srpske su samim tim državljani Bosne i Hercegovine.

(2) Licima kojima prestaje državljanstvo Republike Srpske istovremeno prestaje i državljanstvo Bosne i Hercegovine, osim ako ne steknu državljanstvo Federacije Bosne i Hercegovine.

(3) Državljanima Republike Srpske kojima je prestalo državljanstvo Bosne i Hercegovine istovremeno prestaje i državljanstvo Republike Srpske.

Član 3

Državljanin Republike Srpske koji ima i strano državljanstvo u postupku pred organima vlasti Republike Srpske smatra se isključivo državljaninom Republike Srpske.

Član 4

Svi državljani Republike Srpske uživaju ista ljudska prava i osnovne slobode utvrđene Ustavom Bosne i Hercegovine i Ustavom Republike Srpske, kao i zaštitu tih prava na teritoriji Republike Srpske.

II – STICANjE DRŽAVLjANSTVA

Član 5

Državljanstvo Republike Srpske stiče se:

1. a) porijeklom,
2. b) rođenjem na teritoriji Republike Srpske,
3. v) prijemom državljanina Federacije Bosne i Hercegovine u državljanstvo Republike Srpske,
4. g) usvojenjem,
5. d) prirođenjem i

đ) na osnovu međunarodnog sporazuma.

1. Sticanje državljanstva porijeklom

Član 6

Dijete stiče državljanstvo Republike Srpske porijeklom:

1. a) čija oba roditelja u trenutku rođenja djeteta imaju državljanstvo Republike Srpske, bez obzira na njegovo mjesto rođenja,
2. b) čiji je jedan roditelj bio državljanin Republike Srpske u trenutku rođenja djeteta i dijete je rođeno na teritoriji Republike Srpske i
3. v) čiji je jedan roditelj bio državljanin Republike Srpske u trenutku rođenja djeteta, a dijete je rođeno u inostranstvu, ako bi ono inače bilo bez državljanstva.

Član 7

(1) Dijete rođeno u Federaciji Bosne i Hercegovine ili inostranstvu čiji jedan roditelj u trenutku rođenja djeteta ima državljanstvo Republike Srpske, a čiji drugi roditelj nema državljanstvo Republike Srpske, odnosno Federacije Bosne i Hercegovine, stiče državljanstvo Republike Srpske ako do navršene 23 godine života bude prijavljeno radi upisa kao državljanin Republike Srpske nadležnom organu Republike Srpske, odnosno diplomatsko-konzularnom predstavništvu Bosne i Hercegovine u inostranstvu.

(2) Dijete koje stiče državljanstvo Republike Srpske po odredbama čl. 6. i 7. ovog zakona smatra se državljaninom Republike Srpske od rođenja.

Član 8

(1) Ako jedan od roditelja djeteta iz člana 6. ovog zakona ima državljanstvo Republike Srpske, a drugi ima državljanstvo Federacije Bosne i Hercegovine, dijete stiče državljanstvo Republike Srpske:

1. a) ako je rođeno na teritoriji Republike Srpske ili
2. b) ako je rođeno u inostranstvu:

1) ukoliko su roditelji saglasni ili

2) ukoliko roditelji nisu saglasni, ako roditelj koji je podnio prijavu nadležnom organu Republike Srpske, odnosno diplomatsko-konzularnom predstavništvu Bosne i Hercegovine u inostranstvu radi upisa djeteta u matičnu knjigu ima državljanstvo Republike Srpske.

(2) Dijete rođeno u inostranstvu, čiji roditelji u trenutku rođenja djeteta imaju državljanstvo Federacije Bosne i Hercegovine i prebivalište na teritoriji Republike Srpske, stiče državljanstvo Republike Srpske ukoliko su roditelji djeteta s tim saglasni.

(3) Dijete rođeno u inostranstvu, čiji jedan roditelj u trenutku rođenja djeteta ima državljanstvo Federacije Bosne i Hercegovine i prebivalište na teritoriji Republike Srpske, a drugi roditelj nema državljanstvo Republike Srpske, odnosno Federacije Bosne i Hercegovine, a ima odobren privremeni boravak na teritoriji Republike Srpske, stiče državljanstvo Republike Srpske ukoliko su roditelji djeteta s tim saglasni.

2. Sticanje državljanstva rođenjem na teritoriji Republike Srpske

Član 9

(1) Dijete rođeno na teritoriji Republike Srpske, čiji roditelji u vrijeme rođenja djeteta imaju državljanstvo Federacije Bosne i Hercegovine, stiče državljanstvo Republike Srpske ukoliko su roditelji djeteta s tim saglasni.

(2) Dijete rođeno na teritoriji Republike Srpske, čiji jedan roditelj u vrijeme rođenja djeteta ima državljanstvo Federacije Bosne i Hercegovine i prebivalište na teritoriji Republike Srpske, a drugi roditelj nema državljanstvo Republike Srpske, odnosno Federacije Bosne i Hercegovine, a ima odobren privremeni boravak na teritoriji Republike Srpske, stiče državljanstvo Republike Srpske ukoliko su roditelji djeteta s tim saglasni.

(3) Dijete koje je rođeno ili nađeno na teritoriji Republike Srpske, a čija su oba roditelja nepoznata ili nepoznatog državljanstva ili su bez državljanstva, ili ako je dijete bez državljanstva, stiče državljanstvo Republike Srpske.

3. Sticanje državljanstva usvojenjem

Član 10

(1) Dijete mlađe od 18 godina koje ima strano državljanstvo ili je bez državljanstva i koje je potpuno usvojio državljanin Republike Srpske stiče državljanstvo Republike Srpske.

(2) Ako je jedan od usvojilaca državljanin Republike Srpske, a drugi je državljanin Federacije Bosne i Hercegovine, dijete stiče državljanstvo Republike Srpske ako su oba usvojioca saglasna.

(3) Ukoliko oba usvojioca nisu saglasni da dijete stekne državljanstvo Republike Srpske, a dijete je rođeno ili ima prebivalište na teritoriji Republike Srpske, ili, ukoliko dijete nema prebivalište na teritoriji Republike Srpske, dijete stiče državljanstvo Republike Srpske ako je usvojilac koji je prijavio dijete državljanin Republike Srpske.

4. Sticanje državljanstva prirođenjem

Član 11

(1) Strani državljanin koji je podnio zahtjev za sticanje državljanstva Republike Srpske može steći državljanstvo prirođenjem ako ispunjava sljedeće uslove:

1. a) da je napunio 18 godina života ili da je navršenjem 16 godina života stekao poslovnu sposobnost emancipacijom,
2. b) da ima odobren stalni boravak na teritoriji Republike Srpske najmanje tri godine prije podnošenja zahtjeva,
3. v) da dovoljno poznaje pismo i jezik jednog od konstitutivnih naroda Republike Srpske,
4. g) da mu nije izrečena mjera bezbjednosti protjerivanje stranca ili zaštitna mjera udaljavanje iz zemlje od strane nadležnog organa ustanovljenog Ustavom Bosne i Hercegovine ili Ustavom Republike Srpske,
5. d) da nije osuđivan u Republici Srpskoj na izdržavanje kazne za krivična djela sa umišljajem na duže od tri godine u periodu od osam godina prije podnošenja zahtjeva,

đ) da mu prestane ranije državljanstvo prije sticanja državljanstva Republike Srpske, osim ako se ne predviđa drugačije bilateralnim sporazumom zaključenim između Bosne i Hercegovine i druge države, koji je odobrila Parlamentarna skupština Bosne i Hercegovine u skladu sa članom IV 4. d) Ustava Bosne i Hercegovine, s tim da se prestanak ranijeg državljanstva ne zahtijeva ako to nije dozvoljeno ili se ne može razumno zahtijevati,

1. e) da se protiv njega ne vodi krivični postupak, osim ako se dokaz o ispunjavanju ovog uslova ne može razumno zahtijevati,

ž) da ne predstavlja prijetnje po bezbjednost Bosne i Hercegovine i Republike Srpske,

1. z) da ima obezbijeđen stalni izvor prihoda u iznosu koji omogućava egzistenciju ili da je u stanju da obezbijedi pouzdan dokaz o finansijskim izvorima za sopstveno izdržavanje,
2. i) da je izmirio sve poreske ili druge finansijske obaveze,
3. j) da da ovjerenu izjavu da prihvata pravni sistem i ustavni poredak Bosne i Hercegovine i Republike Srpske i
4. k) da ima važeću garanciju o sticanju državljanstva Bosne i Hercegovine i Republike Srpske.

(2) Sticanje državljanstva prirođenjem neće se odobriti, iako podnosilac zahtjeva ispunjava uslove iz stava 1. ovog člana za prirođenje, ako postoje osnovani razlozi za sumnju da bi se sticanjem državljanstva po tom zahtjevu ugrozila bezbjednost Bosne i Hercegovine i Republike Srpske i javni red i mir ili ako sticanje državljanstva prirođenjem nije u skladu sa interesima Bosne i Hercegovine i Republike Srpske iz nekog drugog razloga utvrđenog u samom postupku.

(3) Podzakonski akt kojim se detaljnije reguliše pribavljanje dokaza iz ovog člana donosi ministar nadležan za poslove uprave i lokalne samouprave (u daljem tekstu: ministar).

5. Sticanje državljanstva olakšanim prirođenjem

Član 12

(1) Bračni supružnik državljanina Republike Srpske koji je strani državljanin može steći državljanstvo Republike Srpske pod sljedećim uslovima:

1. a) da je brak trajao najmanje pet godina prije podnošenja zahtjeva i da još uvijek traje u vrijeme podnošenja zahtjeva,
2. b) da mu prestane ranije državljanstvo prije sticanja državljanstva Republike Srpske, osim ako se ne predviđa drugačije bilateralnim sporazumom zaključenim između Bosne i Hercegovine i druge države, koji je odobrila Parlamentarna skupština Bosne i Hercegovine u skladu sa članom IV 4. d) Ustava Bosne i Hercegovine, s tim da se prestanak ranijeg državljanstva ne zahtijeva ako to nije dozvoljeno ili se ne može razumno zahtijevati,
3. v) da ima odobren stalni boravak na teritoriji Republike Srpske i
4. g) da ne predstavlja prijetnje po bezbjednost Bosne i Hercegovine i Republike Srpske.

(2) Podzakonski akt kojim se detaljnije reguliše pribavljanje dokaza iz ovog člana donosi ministar.

Član 13

(1) Lica koja imaju pravo da dobiju državljanstvo Republike Srpske na osnovu zahtjeva uz ispunjavanje uslova iz člana 11. ovog zakona su:

1. a) iseljenici koji su se vratili u Republiku Srpsku,
2. b) prva i druga generacija potomaka lica navedenih u tački 1. ovog člana, koje su se vratile u Republiku Srpsku.

(2) Bračni supružnik lica navedenih u stavu 1. ovog člana ima pravo na sticanje državljanstva Republike Srpske na osnovu zahtjeva uz ispunjavanje uslova iz člana 11. ovog zakona.

Član 14

U smislu člana 13. ovog zakona, iseljenikom se smatra lice koje se iselilo iz Republike Srpske ili sa prostora bivše Bosne i Hercegovine sa namjerom da se stalno nastani u inostranstvu.

Član 15

(1) Dijete mlađe od 18 godina stiče državljanstvo Republike Srpske:

1. a) ako su oba roditelja stekla državljanstvo Republike Srpske prirođenjem ili
2. b) ako dijete ima odobren privremeni ili stalni boravak na teritoriji Republike Srpske, a jedan je roditelj stekao državljanstvo Republike Srpske prirođenjem ili
3. v) ako je samo jedan roditelj stekao državljanstvo Republike Srpske prirođenjem, dok je drugi bez državljanstva ili nepoznatog državljanstva, a dijete je stalno nastanjeno u inostranstvu.

(2) Ako je dijete navršilo 14 godina života, za sticanje državljanstva potreban je njegov pristanak.

Član 16

(1) Lice bez državljanstva i lice koje ima status izbjeglice može steći državljanstvo Republike Srpske, bez ispunjavanja uslova iz člana 11. stav 1. t. b), v), đ), z) i i) ovog zakona samo ako u statusu lica bez državljanstva ili izbjeglice ima neprekidan boravak na teritoriji Republike Srpske u trajanju od pet godina prije podnošenja zahtjeva.

(2) Maloljetno dijete lica koje je steklo državljanstvo Republike Srpske na osnovu stava 1. ovog člana ima pravo da dobije državljanstvo Republike Srpske bez ispunjavanja uslova iz člana 11. stav 1. t. a), b), v), đ), z) i i) ovog zakona, ako ima status izbjeglice ili odobren privremeni boravak na teritoriji Republike Srpske, bez obzira na dužinu boravka.

(3) Ako je dijete navršilo 14 godina života, za sticanje državljanstva potreban je njegov pristanak.

(4) Podzakonski akt kojim se detaljnije reguliše pribavljanje dokaza iz ovog člana donosi ministar.

Član 17

Ako se u pojedinačnom slučaju sticanje državljanstva nekog lica prirođenjem smatra od naročitog interesa za Republiku Srpsku, takvo lice može steći državljanstvo, iako nije ispunilo uslove iz člana 11. t. a), b) i đ) ovog zakona, a u skladu sa članom 13. i članom 30. tačka 3. Zakona o državljanstvu Bosne i Hercegovine (“Službeni glasnik Bosne i Hercegovine”, br. 4/97, 13/99, 41/02, 6/03, 14/03, 82/05, 43/09, 76/09 i 87/13).

III – PRESTANAK I PONOVNO STICANjE DRŽAVLjANSTVA REPUBLIKE SRPSKE

Član 18

Državljanstvo ne može prestati ako bi lice koje je u pitanju time ostalo bez državljanstva, osim u slučaju utvrđenom članom 26. tačka a) ovog zakona.

Član 19

Državljanstvo Republike Srpske prestaje:

1. a) otpustom,
2. b) odricanjem,
3. v) oduzimanjem i
4. g) na osnovu međunarodnog sporazuma.
5. Otpust

Član 20

Državljaninu Republike Srpske koji živi na teritoriji Republike Srpske može biti odobren otpust iz državljanstva Republike Srpske na osnovu zahtjeva za otpust, uz odgovarajuće priložene dokumente kojima dokazuje:

1. a) da je napunio 18 godina života ili da je navršenjem 16 godina života stekao poslovnu sposobnost emancipacijom,
2. b) da je izmirio sve doprinose, poreze i druge zakonske obaveze prema fizičkim i pravnim licima za koje postoji izvršna isprava,
3. v) da je izmirio obaveze iz socijalnog osiguranja i radnog odnosa,
4. g) da je izmirio imovinsko-pravne obaveze iz bračnih i roditeljskih odnosa prema licima koja imaju prebivalište na teritoriji Republike Srpske,
5. d) da se protiv njega u Republici Srpskoj ne vodi krivični postupak za krivična djela u skladu sa Krivičnim zakonom Republike Srpske ili, ako je osuđen na kaznu zatvora u Republici Srpskoj, da je tu kaznu izdržao i

đ) da je stekao ili mu je garantovano državljanstvo druge države.

Član 21

Rješenje o otpustu može se poništiti na zahtjev lica koje nije steklo državljanstvo države koja mu je izdala garanciju za sticanje državljanstva.

Član 22

(1) Djetetu mlađem od 18 godina koje je steklo ili kojem je zagarantovano državljanstvo druge države i koje još uvijek živi na teritoriji Republike Srpske prestaje državljanstvo Republike Srpske otpustom na zahtjev:

1. a) oba roditelja čije je državljanstvo Republike Srpske prestalo otpustom,
2. b) jednog roditelja čije je državljanstvo Republike Srpske prestalo otpustom ako drugi roditelj nije živ ili su mu oduzeta roditeljska prava ili je strani državljanin ili lice bez državljanstva,
3. v) jednog roditelja, koji izvršava roditeljske dužnosti i čije je državljanstvo Republike Srpske prestalo otpustom, a drugi roditelj, koji je državljanin Republike Srpske, saglasan je,
4. g) usvojioca, ako mu je državljanstvo Republike Srpske prestalo otpustom, a u pitanju je potpuno usvojenje između usvojioca i usvojenog djeteta.

(2) Ako je dijete starije od 14 godina, potreban je njegov pristanak u slučajevima navedenim u stavu 1. ovog člana.

2. Odricanje

Član 23

(1) Državljanin koji je napunio 18 godina života, ima prebivalište u inostranstvu i stekao je ili mu je garantovano državljanstvo druge države, ima pravo da se odrekne državljanstva Republike Srpske.

(2) Licu prestaje državljanstvo Republike Srpske na osnovu odricanja nakon što nadležni organ utvrdi da su ispunjeni uslovi propisani stavom 1. ovog člana i dostavi mu rješenje o tome.

Član 24

(1) Djetetu mlađem od 18 godina koje živi u inostranstvu i koje je steklo ili mu se garantuje državljanstvo druge države prestaje državljanstvo Republike Srpske odricanjem na zahtjev:

1. a) oba roditelja kojima je državljanstvo Republike Srpske prestalo odricanjem,
2. b) jednog roditelja kojem je državljanstvo Republike Srpske prestalo odricanjem ako drugi roditelj nije živ, ili su mu oduzeta roditeljska prava, ili je strani državljanin ili lice bez državljanstva,
3. v) jednog roditelja, koji izvršava roditeljske dužnosti i čije je državljanstvo Republike Srpske prestalo odricanjem, a drugi roditelj, koji je državljanin Republike Srpske, saglasan je i
4. g) usvojioca, ako mu je državljanstvo Republike Srpske prestalo odricanjem, a u pitanju je potpuno usvojenje između usvojioca i usvojenog djeteta.

(2) Ako je dijete starije od 14 godina života, potreban je njegov pristanak u slučajevima iz stava 1. ovog člana.

Član 25

Rješenje o odricanju može se poništiti na zahtjev lica koje nije steklo državljanstvo države koja mu je izdala garanciju za sticanje državljanstva.

3. Oduzimanje

Član 26

Državljanstvo Republike Srpske može biti oduzeto u sljedećim slučajevima:

1. a) ako je državljanstvo stečeno pomoću prevare, lažnih informacija ili skrivanjem bilo koje relevantne činjenice koja se može odnositi na podnosioca zahtjeva,
2. b) ako državljanin Republike Srpske vrši dobrovoljno službu u stranim vojnim snagama uprkos pravnoj zabrani takve službe,
3. v) ako je državljanstvo Republike Srpske stečeno nakon stupanja na snagu ovog zakona, a nisu ispunjeni uslovi iz čl. 11, 12, 13, 15, 16. i 28. ovog zakona.
4. Datum prestanka

Član 27

(1) Državljanstvo prestaje danom dostavljanja rješenja o prestanku državljanstva Republike Srpske licu na koje se rješenje odnosi.

(2) Ako prebivalište takvog lica nije poznato ili ne može biti utvrđeno, državljanstvo Republike Srpske prestaje danom objavljivanja rješenja u “Službenom glasniku Republike Srpske”.

Član 28

(1) Lice kojem je prestalo državljanstvo Republike Srpske odricanjem ili otpustom, radi sticanja ili zadržavanja državljanstva druge države, može podnijeti zahtjev za ponovno sticanje državljanstva Republike Srpske, ako ispunjava uslove iz člana 11. ovog zakona, osim uslova iz stava 1. t. a) i b), samo ako ima odobren privremeni boravak na teritoriji Republike Srpske najmanje godinu dana neposredno prije podnošenja zahtjeva ili odobren stalni boravak.

(2) Podzakonski akt kojim se detaljnije reguliše pribavljanje dokaza iz stava 1. ovog člana donosi ministar.

IV – PROMJENA ENTITETSKOG DRŽAVLjANSTVA

Član 29

(1) Državljanin Federacije Bosne i Hercegovine sa prebivalištem na teritoriji Republike Srpske stiče državljanstvo Republike Srpske ako podnese zahtjev za sticanje istog.

(2) Lice sa prebivalištem u Republici Srpskoj kome je činjenica državljanstva Bosne i Hercegovine upisana u matične knjige rođenih ili državljana u Brčko Distriktu Bosne i Hercegovine, a nema izabrano entitetsko državljanstvo, stiče državljanstvo Republike Srpske ako podnese zahtjev za sticanje istog.

(3) U svim slučajevima kad državljanin Republike Srpske stekne državljanstvo Federacije Bosne i Hercegovine, prestaje mu državljanstvo Republike Srpske.

(4) Nadležni organ vlasti Republike Srpske obavijestiće nadležne organe vlasti Federacije Bosne i Hercegovine o sticanju ili prestanku državljanstva u skladu sa st. 1, 2. i 3. ovog člana.

Član 30

(1) Državljanin Republike Srpske koji ima prebivalište u Brčko Distriktu Bosne i Hercegovine ostaje državljanin Republike Srpske ako ne promijeni svoje entitetsko državljanstvo sticanjem državljanstva Federacije Bosne i Hercegovine.

(2) Lice koje ima prebivalište u Brčko Distriktu Bosne i Hercegovine, a koje je državljanin Bosne i Hercegovine, a nema izjavljeno entitetsko državljanstvo, steći će državljanstvo Republike Srpske ako podnese zahtjev za sticanje istog.

(3) Lice koje ima prebivalište u Brčko Distriktu Bosne i Hercegovine, a koje je državljanin Bosne i Hercegovine i državljanin Federacije Bosne i Hercegovine, steći će državljanstvo Republike Srpske ako podnese zahtjev za sticanje istog.

(4) Pravo državljanina Bosne i Hercegovine koji ima prebivalište u Brčko Distriktu Bosne i Hercegovine da odabere državljanstvo Republike Srpske ili da promijeni svoje entitetsko državljanstvo sticanjem državljanstva Republike Srpske može se ostvariti samo jednom na osnovu prebivališta u Brčko Distriktu Bosne i Hercegovine.

V – POSTUPAK STICANjA I PRESTANKA DRŽAVLjANSTVA REPUBLIKE SRPSKE

Član 31

(1) Rješenje o sticanju i prestanku državljanstva Republike Srpske donosi Ministarstvo uprave i lokalne samouprave, s tim što se o sticanju državljanstva porijeklom i rođenjem na teritoriji Republike Srpske ne donosi posebno rješenje.

(2) Zahtjev za sticanje državljanstva Republike Srpske, odnosno zahtjev za otpust iz državljanstva Republike Srpske podnosi se nadležnom ministarstvu preko opštinskih organa tog ministarstva na čijem području podnosilac zahtjeva ima prebivalište, a ako podnosilac stalno živi u inostranstvu ili u inostranstvu boravi duže od 60 dana, zahtjev podnosi preko diplomatsko-konzularnog predstavništva Bosne i Hercegovine u inostranstvu.

(3) Strani državljanin koji je stalno nastanjen ili ima odobrenje za privremeni boravak u Republici Srpskoj zahtjev za sticanje državljanstva Republike Srpske podnosi preko nadležnog opštinskog organa na čijem području podnosilac zahtjeva ima prebivalište, odnosno boravište.

(4) Lice s prebivalištem u Brčko Distriktu Bosne i Hercegovine iz člana 30. st. 2. i 3. ovog zakona koje želi da stekne državljanstvo Republike Srpske ostvarivanjem prava na izbor entitetskog državljanstva ili promjenom entitetskog državljanstva dužno je podnijeti pismeni zahtjev nadležnom ministarstvu Republike Srpske putem nadležnog organa Brčko Distrikta Bosne i Hercegovine.

(5) Zahtjev iz stava 4. ovog člana sadrži izjavu o izboru državljanstva Republike Srpske ili izjavu o promjeni entitetskog državljanstva sticanjem državljanstva Republike Srpske i uz njega se prilažu uvjerenje o državljanstvu Bosne i Hercegovine ili ovjerena kopija putne isprave Bosne i Hercegovine, ovjerena kopija lične karte i potvrda o prebivalištu u Brčko Distriktu Bosne i Hercegovine.

(6) Državljanin Republike Srpske podnosi zahtjev za odricanje od državljanstva Republike Srpske nadležnom ministarstvu Republike Srpske ili putem diplomatsko-konzularnog predstavništva Bosne i Hercegovine.

Član 32

(1) Nadležno ministarstvo Republike Srpske je obavezno da riješi zahtjev u roku od 60 dana od prijema urednog zahtjeva, s tim da rješenje kojim se odbija zahtjev za sticanje, odricanje ili otpust, odnosno rješenje kojim se oduzima državljanstvo obavezno sadrži obrazloženje u pisanoj formi.

(2) Lice na koje se rješenje odnosi može pokrenuti upravni spor protiv rješenja iz stava 1. ovog člana.

(3) Po zahtjevu iz člana 31. stav 4. ovog zakona, nadležno ministarstvo Republike Srpske obavezno je donijeti rješenje u roku od 60 dana od dana prijema zahtjeva i isto dostaviti nadležnom organu Brčko Distrikta Bosne i Hercegovine u roku od 15 dana od dana donošenja.

(4) U slučaju zahtjeva za promjenu entitetskog državljanstva, rješenje se dostavlja i nadležnom organu Federacije Bosne i Hercegovine u roku od 15 dana od dana donošenja.

(5) Ako nadležno ministarstvo Republike Srpske ne donese rješenje iz stava 3. ovog člana u roku od 60 dana, smatra se da lice ispunjava uslove za sticanje državljanstva Republike Srpske i državljanstvo se upisuje u matične knjige bez posebnog rješenja.

Član 33

(1) Sve odluke o sticanju, odnosno prestanku državljanstva Republike Srpske, osim odluka iz čl. 6, 7, 8, 9, 10, 29, 30, 37, 38. i 39. ovog zakona, obavezno se dostavljaju Ministarstvu civilnih poslova Bosne i Hercegovine u roku od 21 dan od dana njihovog donošenja i te odluke stupaju na snagu 60 dana nakon dostavljanja Ministarstvu civilnih poslova Bosne i Hercegovine.

(2) Ukoliko Ministarstvo civilnih poslova ustanovi da odluke iz stava 1. ovog člana nisu u skladu sa Zakonom o državljanstvu Bosne i Hercegovine, predmet se vraća nadležnom organu vlasti Republike Srpske.

(3) Ako nakon ponovnog razmatranja nastane spor između nadležnih organa vlasti entiteta i Bosne i Hercegovine, predmet se obavezno upućuje Ustavnom sudu Bosne i Hercegovine, u skladu sa članom VI (3) Ustava Bosne i Hercegovine na konačnu odluku.

Član 34

(1) Evidenciju o državljanima Republike Srpske vode nadležne matične službe.

(2) Ministarstvo uprave i lokalne samouprave vodi evidenciju o sticanju i prestanku državljanstva Republike Srpske iz svoje nadležnosti.

(3) Rješenje o sticanju i prestanku državljanstva Republike Srpske dostavlja se nadležnoj matičnoj službi, radi upisa u matičnu knjigu.

(4) Ministar donosi propis kojim se uređuje sadržaj i način vođenja evidencije iz stava 2. ovog člana.

VI – DOKAZIVANjE DRŽAVLjANSTVA REPUBLIKE SRPSKE

Član 35

Državljanstvo Republike Srpske dokazuje se uvjerenjem o državljanstvu Republike Srpske.

Član 36

(1) Uvjerenje o državljanstvu izdaje nadležna matična služba.

(2) Državljanstvo se upisuje u matičnu knjigu bez posebne odluke kada se utvrdi da lice ispunjava uslove za sticanje državljanstva prema čl. 6, 7, 8, 9. i 10. ovog zakona, kao i na osnovu odredbe člana 32. stav 5. ovog zakona.

(3) U slučaju da organ vlasti iz stava 1. ovog člana bez osnova odbije da izda uvjerenje o državljanstvu, nadležno ministarstvo Republike Srpske, odnosno Ministarstvo civilnih poslova Bosne i Hercegovine izdaje uvjerenje o državljanstvu na osnovu dokumentacije koju posjeduju nadležni organ vlasti Republike Srpske i Ministarstvo civilnih poslova Bosne i Hercegovine u okviru svojih nadležnosti.

(4) U slučaju spora između nadležnih organa vlasti Republike Srpske i Bosne i Hercegovine, predmet se obavezno upućuje Ustavnom sudu Bosne i Hercegovine, u skladu sa članom VI (3) Ustava Bosne i Hercegovine.

(5) U slučaju da je dokumentacija o državljanstvu nedostupna ili je državljani Republike Srpske ne mogu pribaviti u razumnom roku, nadležni organ iz stava 3. ovog člana dozvoljava takvim licima da ove podatke pribave na drugi način, uključujući i ovjerene izjave podnosioca zahtjeva ili drugih lica.

(6) Nadležni organi vlasti Republike Srpske će u pojedinačnim slučajevima dostaviti Ministarstvu civilnih poslova Bosne i Hercegovine tražene informacije iz evidencije navedene u stavu 1. ovog člana.

VII – PRELAZNE I ZAVRŠNE ODREDBE

Član 37

(1) Državljanima Republike Srpske, u smislu ovog zakona, smatraju se:

1. a) sva lica koja su u skladu sa članom 1. stav 7. tačka c) Ustava Bosne i Hercegovine državljani Bosne i Hercegovine i koja su:

1) na dan 6. aprila 1992. godine imala prebivalište na teritoriji koja sada pripada Republici Srpskoj, osim ako su na dan 1. januara 1998. godine imala prebivalište u Federaciji Bosne i Hercegovine,

2) na dan 6. aprila 1992. godine imala prebivalište na teritoriji koja sada pripada Federaciji Bosne i Hercegovine, ali su nakon toga napustila tu teritoriju i imala prebivalište u Republici Srpskoj na dan 1. januara 1998. godine,

1. b) sva lica koja su u skladu sa članom 1. stav 7. tačka c) Ustava Bosne i Hercegovine državljani Bosne i Hercegovine i koja su na dan 1. januara 1998. godine boravila u inostranstvu, ukoliko su prije 6. aprila 1992. godine imala prebivalište ili boravište na teritoriji koja sada pripada Republici Srpskoj, osim ako su se stalno nastanila u Federaciji Bosne i Hercegovine, odnosno izabrala državljanstvo Federacije Bosne i Hercegovine.

(2) Prebivalište djece, u smislu odredaba člana 29. i člana 37. stav 1. ovog zakona, koja su bila maloljetna i nisu imala prijavljeno prebivalište, utvrđuje se na osnovu prebivališta roditelja i drugim dokazima.

(3) Donošenje odluka prema stavu 1. ovog člana u nadležnosti je jedinica lokalne samouprave.

Član 38

Sva lica koja su bila državljani bivše SFRJ i koja su se u periodu od 6. aprila 1992. godine do 1. januara 1998. godine stalno nastanila na teritoriji Republike Srpske i koja na toj teritoriji imaju neprekidno prebivalište ili boravište u trajanju od dvije godine poslije tog datuma, mogu steći državljanstvo Republike Srpske.

Član 39

Sva lica koja su bila državljani bivše SFRJ i koja su se u periodu od 1. januara 1998. godine do 31. decembra 2000. godine stalno nastanila na teritoriji Republike Srpske i koja na toj teritoriji imaju neprekidno prebivalište ili boravište u trajanju od tri godine mogu steći državljanstvo Republike Srpske.

Član 40

Zahtjev iz člana 11. stav 1. tačka đ) ovog zakona ne odnosi se na iseljenike koji ispunjavaju uslove iz člana 14. ovog zakona i kojima je prije stupanja na snagu ovog zakona nepravično oduzeto državljanstvo bivše SFRJ, odnosno bivše Kraljevine Jugoslavije, a takođe ni na prvu i drugu generaciju njihovih potomaka.

Član 41

Čl. 6, 7, 8, 9. i 10. ovog zakona primjenjuju se od dana stupanja na snagu Ustava Bosne i Hercegovine.

Član 42

Ministarstvo civilnih poslova Bosne i Hercegovine propisuje izgled i sadržaj obrasca uvjerenja o državljanstvu.

Član 43

Postupci početi prije stupanja na snagu ovog zakona, nastaviće se i okončati po odredbama onog zakona koji je povoljniji za stranku.

Član 44

Ministar uprave i lokalne samouprave u roku od dva mjeseci od dana stupanja na snagu ovog zakona donijeće podzakonske akte iz čl. 11, 12, 16, 28. i člana 34. stav 2. ovog zakona.

Član 45

Stupanjem na snagu ovog zakona prestaje da važi Zakon o državljanstvu Republike Srpske (“Službeni glasnik Republike Srpske”, br. 35/99, 17/00, 64/05, 58/09 i 18/10).

Član 46

Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u “Službenom glasniku Republike Srpske”.